Auteur: Valérie Ramaekers, Senior Manager Global Employment Service, Deloitte Belastingadviseurs (vramaekers@deloitte.nl)

De COVID-19 pandemie heeft veel grensarbeiders gedwongen om virtueel vanuit huis te werken, om de bedrijfscontinuïteit te waarborgen. De regels om te bepalen waar de grensarbeider loon/inkomensbelasting betaalt, zijn meestal gebaseerd op de fysieke aanwezigheid. In een notendop is de loon/inkomensbelastingpositie van de grensarbeider als volgt: in principe is het arbeidsinkomen dat kan worden toegerekend aan de werkdagen die in het thuisland (en buiten het land waar de werkgever is gevestigd) zijn verricht, belastbaar in het thuisland. In het land waar de werkgever is gevestigd, is het arbeidsinkomen dat toerekenbaar is aan de werkdagen die in dat land zijn verricht, belastbaar. Begin april 2020 heeft de OESO aanbevelingen geformuleerd om landen te stimuleren om de fiscale gevolgen van de COVID-19-crisis onderling te regelen. In de driehoek Nederland, België en Duitsland is hier in ieder geval gehoor aan gegeven en zijn er speciale Covid-19 belastingregelingen getroffen. De sociale zekerheidsautoriteiten van onder andere deze drie landen hadden al eerder hun coulancebeleid toegelicht. In onderstaande artikel ga ik in op de OESO-aanbevelingen, de Covid-19 belastingregelingen tussen Nederland/Duitsland en Nederland/België en het beleid van de sociale zekerheidsautoriteiten in deze landendriehoek.