WAO-uitkering inwoner Portugal niet belast in Nederland

Het is aan de inspecteur om te bewijzen dat de WAO-uitkering in Portugal belast is voor minder dan 90% of niet tegen het Portugese tarief voor arbeidsinkomsten. Nu de inspecteur geen bewijs levert, is de WAO-uitkering niet belast in Nederland. Bron: Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 19 mei 2021, ECLI:NL:RBZWB:2021:2489 Inhoudsindicatie WAO-uitkering in Portugal Uitspraak na de beslissing van de Hoge Raad op prejudici&euml;le vragen van de rechtbank (Hoge Raad 6 november 2020, ECLI:NL:HR:2020:1732). Belanghebbende woont in Portugal en heeft een Nederlandse WAO-uitkering ontvangen, die in de Portugese belastingheffing is betrokken. Niet langer in geschil is dat Nederland enkel mag heffen over deze WAO-uitkering als aan alle voorwaarden van artikel 18 van het Verdrag tussen het Koninkrijk der Nederlanden en de Republiek Portugal tot vermijding van dubbele belasting en voorkoming van het ontgaan van belasting met betrekking tot belastingen naar het inkomen en vermogen van 20 september 1999 is voldaan. De rechtbank behandelt eerst voorwaarde b. Gelet op het antwoord van de Hoge Raad op de prejudici&euml;le vraag van de rechtbank, ligt het op de weg van de inspecteur om voldoende onderbouwd uiteen te zetten dat niettemin toch aan voorwaarde b is voldaan. Hetgeen de inspecteur heeft gesteld is naar het oordeel van de rechtbank daarvoor onvoldoende. Het heffingsrecht over de WAO-uitkering komt toe aan Portugal. Het beroep is gegrond. Instantie Rechtbank Zeeland-West-Brabant Datum uitspraak 19-05-2021 Datum publicatie 21-05-2021 Zaaknummer BRE 18 _ 4665 Rechtsgebieden Belastingrecht Bijzondere kenmerken Eerste aanleg - meervoudig Vindplaatsen Rechtspraak.nl Viditax (FutD), 21-5-2021 Verrijkte uitspraak Uitspraak RECHTBANK ZEELAND-WEST-BRABANT Belastingrecht, meervoudige kamer Locatie: Breda Zaaknummer BRE 18/4665 uitspraak van 19 mei 2021 Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen [belanghebbende] , domicilie kiezende te [plaats 1] , belanghebbende, en de inspecteur van de Belastingdienst, de inspecteur. 1Ontstaan en loop van het geding 1.1. Voor het ontstaan en de loop van het geding verwijst de rechtbank naar de beslissing van de rechtbank van 15 april 2020, waarbij de rechtbank prejudici&euml;le vragen heeft voorgelegd aan de Hoge Raad.1 1.2. De Hoge Raad heeft deze vragen bij beslissing van 6 november 2020 beantwoord.2 De rechtbank heeft partijen in de gelegenheid gesteld daarop te reageren. De inspecteur heeft gereageerd bij brief van 23 november 2020 en belanghebbende bij brief van 6 december 2020. 1.3. Met toepassing van 8:65 van de Awb is een nadere zitting achterwege gebleven en het onderzoek gesloten. 2Geschil 2.1. Tussen partijen is in geschil of Nederland in 2016 mag heffen over de WAO-uitkering van belanghebbende in de buitenlandse periode van &euro; 16.745 (hierna: de WAO-uitkering). 2.2. Meer specifiek is in geschil of aan de voorwaarden van artikel 18, tweede lid van het Verdrag tussen het Koninkrijk der Nederlanden en de Republiek Portugal tot vermijding van dubbele belasting en voorkoming van het ontgaan van belasting met betrekking tot belastingen naar het inkomen en vermogen van 20 september 1999 (hierna: het Verdrag) is voldaan. Belanghebbende meent van niet, de inspecteur meent van wel. 2.3. Dat Nederland enkel mag heffen indien aan alle voorwaarden van artikel 18, tweede lid van het Verdrag is voldaan, is niet langer in geschil. 3Nadere beoordeling van het geschil Vooraf 3.0 Nadat partijen hebben gemeld dat uitspraak kon worden gedaan zonder nadere zitting, heeft het &ndash; door omstandigheden &ndash; langer geduurd dan wenselijk is dat deze uitspraak wordt gedaan. De rechtbank biedt daarvoor haar verontschuldigingen aan. Toetsing aan voorwaarde b 3.1. De rechtbank zal eerst de voorwaarde van artikel 18, tweede lid, onderdeel b van het Verdrag behandelen (hierna: voorwaarde b). De Hoge Raad heeft ter zake van voorwaarde b in zijn beslissing het volgende antwoord gegeven op een prejudici&euml;le vraag van de rechtbank: &ldquo;Voor de toepassing van artikel 18, lid 2, letter b, van het Verdrag geldt dat is voldaan aan de voorwaarde dat een uitkering in de heffing wordt betrokken, wanneer die uitkering volgens de wetgeving van de woonstaat in de belastingheffing moet worden betrokken. Daarbij komt geen betekenis toe aan het effect op die heffing van maatregelen ter voorkoming van dubbele belasting.&rdquo; 3.2. Aan voorwaarde b wordt voldaan indien de WAO-uitkering niet tegen het algemeen van toepassing zijnde belastingtarief voor inkomsten verkregen uit niet-zelfstandige arbeid, dan wel het brutobedrag van de WAO-uitkering voor minder dan 90 percent, in de belastingheffing wordt betrokken in Portugal. Niet in geschil is dat de WAO-uitkering feitelijk in Portugal volledig tegen het algemeen van toepassing zijnde belastingtarief in de belastingheffing is betrokken. Dat is echter niet doorslaggevend omdat &ndash; zie 3.1 &ndash; het erom gaat hoe de WAO-uitkering volgens de wetgeving in Portugal in de belastingheffing moet worden betrokken. Nu de WAO-uitkering feitelijk volledig in de belastingheffing is betrokken tegen het algemeen van toepassing zijnde belastingtarief in Portugal, ligt het op de weg van de inspecteur om voldoende onderbouwd uiteen te zetten dat niettemin toch aan voorwaarde b is voldaan. Deze onderbouwing heeft de inspecteur niet gegeven. In zijn reactie van 23 november 2020 heeft de inspecteur volstaan met een verwijzing naar zijn verweerschrift en de reactie van 25 maart 2020 op de voorgestelde prejudici&euml;le vragen. Dat is onvoldoende. In deze stukken is de stelling te vinden dat Portugal altijd credit verleent voor socialezekerheidsuitkeringen die het bedrag van &euro; 10.000 overschrijden, alsmede de stelling dat de reden dat belanghebbende geen credit heeft ontvangen, te wijten is aan het feit dat belanghebbende aan de Portugese belastingautoriteiten niet (voldoende) duidelijk heeft gemaakt dat het gaat om een socialezekerheidsuitkering. Dit is onvoldoende als onderbouwing. Zeker gelet op het antwoord van de Hoge Raad op de vraag van de rechtbank over de betekenis van een maatregel ter voorkoming van dubbele belasting voor de toepassing van voorwaarde b, had de inspecteur een nadere toelichting moeten geven over de aard van de credit, met name of die credit niet een maatregel ter voorkoming van dubbele belasting is. Dat geldt te meer nu de inspecteur in zijn verweerschrift ervan lijkt uit te gaan dat de (gestelde) credit juist wel gegeven wordt in het kader van de voorkoming van dubbele belasting.3 Bij gebrek aan voldoende onderbouwing door de inspecteur komt de rechtbank niet toe aan een beoordeling van de juistheid van stellingen over het Portugese recht. 3.3. Gelet op het voorgaande is niet komen vast te staan dat aan voorwaarde b is voldaan. Dit betekent dat het heffingsrecht over de WAO-uitkering van belanghebbende in de buitenlandse periode van &euro; 16.745 niet aan Nederland maar aan Portugal toekomt. Het beroep is daarom gegrond. De aanslag IB/PVV voor het jaar 2016 moet wat betreft de IB worden verminderd tot een aanslag naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van (&euro; 26.389 minus &euro; 16.745 is) &euro; 9.644. Tot slot 3.4. Belanghebbende heeft in de reactie van 9 december 2020 ook nog opmerkingen gemaakt over opgelegde aanslagen over de jaren 2017 en 2018. Voor de duidelijkheid merkt de rechtbank daarover op dat de rechtbank over die aanslagen in deze procedure geen oordeel kan geven, omdat deze procedure geen betrekking heeft op die aanslagen. Indien belanghebbende het niet eens is met de aanslagen, moet zij bezwaar maken bij de inspecteur (of &ndash; indien de bezwaartermijn reeds verstreken is &ndash; een verzoek om ambtshalve vermindering bij de inspecteur doen). 5Proceskosten De rechtbank vindt aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Belanghebbende heeft aanspraak gemaakt op reiskosten ( [plaats 2] naar Breda en terug) en &euro; 579,45 onder de noemer &lsquo;andere kosten&rsquo; (&lsquo;vertaalkosten&rsquo;; &lsquo;advocaat Portugal&rsquo;). De rechtbank kent geen proceskostenvergoeding toe voor dat laatste bedrag, omdat belanghebbende tegenover de gemotiveerde betwisting door de inspecteur niet nader heeft onderbouwd dat de kosten betrekking hebben op deze procedure (en niet op de procedure in Portugal). Met de reiskosten heeft de inspecteur ingestemd. Omdat belanghebbende bij de reiskosten geen bedrag heeft genoemd, worden de kosten vergoed voor een bedrag van &euro; 50,50 op basis van reizen met openbaar vervoer retour. 6Beslissing De rechtbank: - verklaart het beroep gegrond; - vernietigt de uitspraak op bezwaar; - vermindert de aanslag IB/PVV tot een aanslag berekend voor het IB-deel naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van &euro; 9.644, met handhaving van de overige elementen van de aanslag; - veroordeelt de inspecteur in de proceskosten van belanghebbende van &euro; 50,50; - draagt de inspecteur op het griffierecht van &euro; 46 aan deze vergoedt. Deze uitspraak is op 19 mei 2021 gedaan door mr. M.R.T. Pauwels, voorzitter, mr. drs. M.H. van Schaik en mr. A.H.W. Steijn, rechters, in aanwezigheid van mr. drs. I.E. Rijsdijk-van Eerd, griffier. Als gevolg van maatregelen rondom het Coronavirus is deze uitspraak niet uitgesproken op een openbare uitsprakenzitting. Zodra het openbaar uitspreken weer mogelijk is, wordt deze uitspraak alsnog in het openbaar uitgesproken. 1Rechtbank Zeeland-West-Brabant 15 april 2020, ECLI:NL:RBZWB:2020:1764 2Hoge Raad 6 november 2020, ECLI:NL:HR:2020:1732 3Zie onderdeel 6.8.2 in combinatie met onderdelen 6.4 en 6.5 van het verweerschrift.

Menu

WAO-uitkering inwoner Portugal niet belast in Nederland

Nieuws