Auteurs: Mr. M. Schut en mr. S. Spauwen, respectievelijk werkzaam als Consultant bij Deloitte Belastingadviseurs Tax/Global Employer Services (maschut@deloitte.nl) en als Partner bij Deloitte’s Tax/Global Employer Services (sspauwen@deloitte.nl)

De staatssecretaris van Financiën heeft recentelijk het besluit omtrent de allocatie van het heffingsrecht ten aanzien van ontslagvergoedingen in grensoverschrijdende situaties geactualiseerd. Het betreft een herziening van een eerder besluit ten aanzien van hetzelfde onderwerp. De reden om het Besluit te herzien is het belangrijke arrest van de Hoge Raad van 14 oktober 2022. Het geactualiseerde besluit is de aanleiding om in deze bijdrage de fiscale behandeling van een ontslagvergoeding in grensoverschrijdende situaties nader te analyseren. Voor de duidelijkheid merken wij op dat het in deze bijdrage enkel gaat om de ontslagvergoeding zelf en niet allerlei andere betalingen die in de praktijk bij het einde van een dienstbetrekking plegen te worden betaald, zoals bijvoorbeeld de uitbetaling van resterende vakantiedagen. In dit artikel wordt allereerst ingegaan op de verschillende fiscale behandelingen van ontslagvergoedingen in grensoverschrijdende situaties vanuit een Nederlands perspectief, voorafgaand aan het nieuwe besluit. Vervolgens zal het commentaar op artikel 15 van het OESO-modelverdrag en de invloed van het arrest van 14 oktober 2022 worden geanalyseerd. Uiteindelijk zullen de belangrijke aspecten van het nieuwe besluit alsmede de invloed op de praktijk worden behandeld.

Auteurs: Marian van de Vinne en Nicky de Groot, respectievelijk werkzaam bij Boxx Global Expat Solutions (marian@boxx-expat.com) en als arbeidsrechtadvocaat bij Pallas Advocaten (nicky.de.groot@pallas.nl)

De Hoge Raad heeft een uitspraak gedaan over de norm van ‘goed werkgeverschap’ (artikel 7:611 BW) en de daaruit vloeiende waarschuwingsplicht/informatieplicht voor de werkgever in het kader van fiscale consequenties voor zowel werkgever als werknemer als gevolg van een belastingverdragswijziging, ook wel het KLM-arrest genoemd.(1) Interessant voor de praktijk is of hiermee de informatieplicht van de werkgever wordt opgerekt.

Auteur: mr V.B.M. Visser, werkzaam als belastingadviseur bij fusieorganisatie HLB Witlox Van den Boomen/Koenen en Co/PKF Wallast

Op 30 november 2023 heeft rechtbank Zeeland-West-Brabant uitspraak gedaan in een zaak waarbij een Portugese werkgever personeel uitleent aan een Belgische NV(1). De Belgische NV zet het ingeleende personeel in op een project in Nederland. De Portugese werknemers verrichten daadwerkelijk een deel van hun werkzaamheden fysiek in Nederland. Dit project kwalificeert uitsluitend voor de Belgische NV als een vaste inrichting in Nederland. Er staat niet ter discussie dat de Belgische NV handelt als materieel werkgever van het ingeleende personeel. De rechtbank overweegt vervolgens dat de Hoge Raad in de 2006-arresten(2) heeft beslist dat het werkgeversbegrip van artikel 15 lid 2 sub b OESO-modelverdrag materieel moet worden ingevuld. De rechtbank trekt vervolgens, zonder nadere motivering, de conclusie dat de Belgische NV voor artikel 15 lid 2 sub c als materieel werkgever kwalificeert waardoor het loon van het ingeleende Portugese personeel in Nederland belast is. Maar is dit wel terecht?

Auteur: Ursula Beste, als Steuerberaterin werkzaam op bureau vaktechniek van EY Duitsland (ursula.beste@de.ey.com)

In welk land een werknemer voor verdragstoepassing woont, is van doorslaggevend belang bij de beantwoording van de vraag welk land belasting mag heffen over de inkomsten die deze werknemer genereert met de grensoverschrijdende werkzaamheden. In haar herziene circulaire (Schreiben) van 12 december 2023(1) hanteert de Duitse Finanzverwaltung de zienswijze dat bij detacheringen van Duitsland naar andere landen de woonplaats van betrokkene in de meeste gevallen in Duitsland blijft. Andere landen zullen dit standpunt vaak niet volgen, waardoor het risico bestaat dat inkomsten gedeeltelijk dubbel worden belast. Daarnaast zal naar verwachting de administratieve lastendruk toenemen, zowel voor detacheringen van als naar Duitsland, vanwege de grote hoeveelheid informatie die nodig is om de woonplaats vast te stellen. Het BMF Schreiben is algemeen van toepassing in alle openstaande gevallen(2). Betrokken werkgevers en belastingadviseurs moeten de eisen van de belastingdienst analyseren en beslissen hoe ze deze gaan implementeren. Hieronder ga ik nader in op de details.

Auteur: Sofie Matthys, werkzaam als Tax advisor bij Deloitte Private, Accountancy & Advisory (smatthys@deloitte.com)

Het jaar 2024 brengt opnieuw diverse veranderingen met zich mee voor werknemers en zelfstandigen. Dit artikel biedt een samenvatting van de voornaamste sociale en fiscale wijzigingen in België die potentieel invloed kunnen hebben op de werkgelegenheid van zowel mobiele werknemers en hun werkgevers, als van mobiele zelfstandigen.

Een zeevarende, werknemer bij een Nederlandse inhoudingsplichtig, werkt volledig buiten Nederland. Er is dan loonbelasting worden verschuldigd als het verdrag het heffingsrecht aan Nederland toewijst. De loonbelasting kan via de inkomstenbelasting terug gevraagd worden.

Bron: Belastingdienst Kennisgroepen, 27 februari 2024

W maakt gebruik van de 30%-regeling en heeft een lucratief belang. W maakt gebruik van de partiële buitenlandse belastingplicht en kiest er voor om de voordelen uit het lucratief belang niet als ROW te laten belasten, maar (onbelast) in box 2 te genieten.

Bron: Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 5 januari 2024, ECLI:NL:RBZWB:2024:60

P ontvangt dividenden uit Zwitserland en Italië. Op grond van de belastingverdragen met beide landen mag P maximaal 15% bronheffing verrekenen. Het maakt daarbij niet uit dat de feitelijke bronheffing hoger is.

Bron: Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, 14 november 2023, ECLI:NL:GHARL:2023:9660

Aan Y is een aangiftebiljet uitgereikt voor niet-inwoners. Y levert een biljet in voor inwoners. Na contact tussen Y en de inspecteur heeft Y geen ander biljet ingediend. De opgelegde ambtshalve aanslag en de verzuimboete zijn juist.

Bron: Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 23 januari 2024, ECLI:NL:RBZWB:2024:330

Een inwoner van Indonesië claimt ten onrechte in de Nederlandse aangifte heffingskortingen en aftrek zorgkosten. Hij is geen kwalificerende buitenlands belastingplichtige, omdat hij niet woont binnen de landenkring (EU/EER/Zwitserland/BES).

Bron: Gerechtshof ’s-Hertogenbosch, 20 september 2023, ECLI:NL:GHSHE:2023:3024